Μετά την οικονομική κρίση του 2007-08, η αυξηθεί η αστάθεια της διεθνούς πολιτικής σκηνής, με νέους παίκτες να διεκδικούν μερίδιο κυριαρχίας και οικονομικής εκμετάλλευσης. Η παντοδυναμία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ φαίνεται να εξασθενεί μπροστά στην οικονομική, πολιτική και στρατιωτική ισχυροποίηση, νέων υπερδυνάμεων, όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Ινδία, με αποτέλεσμα να οξύνονται οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποτελεί εξαίρεση στο παιχνίδι στρατιωτικής ισχύος. Άλλωστε, δεν ιδρύθηκε ως μια ‘νησίδα’ ειρήνης, σταθερότητας και συνεργασίας μεταξύ χωρών, αλλά ως ένας μηχανισμός συμβιβασμού ανταγωνιστικών συμφερόντων και επιβολής του νεοφιλελευθερισμού. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται και η πρωτοβουλία της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας (PESCO) και ίδρυσης Ευρωπαϊκού Ταμείου Άμυνας, αλλά και της αναθέρμανσης της συζήτησης για τη δημιουργία Ευρωστρατού, ο οποίος θα είναι οργανικά συνδεδεμένος με τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ.
Αυτές οι εξελίξεις είναι εξαιρετικά επικίνδυνες για την διεθνή ασφάλεια και την ειρήνη, ειδικά στην Ευρώπη που έχουν χαθεί εκατομμύρια ψυχές από την καταστροφική μανία του πολέμου. Η Ελλάδα, μόνο προβλήματα μπορεί να αναμένει από την εμπλοκή της στους στρατιωτικούς σχεδιασμούς της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εγγυηθούν ένα περιβάλλον ειρήνης και σταθερότητας στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.